-
1 τέτμω
(τέτμω), nur im ep. aor. τέτμον, ἔτετμον, conj. τέτμῃς, Od. 15, 15, ich traf, traf an, erreichte; Hom. von Personen, ἔνϑ' ὅγε Νέστορ' ἔτετμε, Il. 4, 293; οὐκ ἔνδον ἀμύμονα τέτμεν ἄκοιτιν, 6, 374, u. öfter; auch ὃν γῆρας ἔτετμεν, den das Greisenalter erreichte, Od. 1, 218; – τινός, Etwas durchs Schicksal erhalten, theilhaftig werden, ἀταρτηροῖο γενέϑλης, Hes. Th. 610. – Aber ἐτέτμετο ὕλη Orph. Arg. 364 ist verkürzt für ἐτέτμητο, Ruhnk. conj. ἐτέμνετο.
-
2 τέτμον
τέτμον, and [full] ἔτετμον, [dialect] Ep. [tense] aor. without any [tense] pres. in use, used by Hom. in indic. both with and without augm.:—A overtake, reach, find,ἔνθ' ὅ γε Νέστορ' ἔτετμε Il.4.293
, cf. 6.515, Od.3.256, al.;ὃν.. γῆρας ἔτετμεν 1.218
;οὐκ ἔνδον ἀμύμονα τέτμεν ἄκοιτιν Il.6.374
, cf. Od.5.58;ὄφρ' ἔτι.. μητέρα τέτμῃς 15.15
; [ per.] 3pl.τέτμον A.R.3.1275
; opt.τέτμοιμεν Theoc.25.61
.2 c. gen., partake of, have allotted one, .
Перевод: со всех языков на все языки
со всех языков на все языки- Со всех языков на:
- Все языки
- Со всех языков на:
- Все языки
- Английский
- Немецкий
